woensdag 28 oktober 2009

"Preparations at home for the Autumn and Winter season…"


Voor de herfst en het winter seizoen wilde ik van gordijntjes veranderen en was al heel lang op zoek naar de juiste stof… voor een warme en gezellige uitstraling.
Totdat ik in Triëste / Italië deze geruite geweven stof zag in de stoffenwinkel was ik helemaal blij, dit is het geworden.


Was wel even wennen want ik ben de lichte gordijntjes gewend met “At Home” erop geborduurd, maar deze past ook helemaal in de landelijke country stijl.
Moest wel lachen om het commentaar van m’n moeder die dacht dat ze in een Italiaans restaurantje zat, nou ja… Uuuhh willen jullie ook een pizzapunt?


En wat ik ook heb afgemaakt is het breiwerkje met hoe kan het ook anders hartjes erin, weten jullie het nog van vorig jaar… zolang heeft het geduurd. Even speciaal berichtje voor Sietske, ze was zo benieuwd hoe dit was geworden.

Dit waren de foto's van vorig jaar...


Een lief en gezellig “patchwork” breikussentje van restjes wol is het geworden. Erom heen heb ik ruches gehaakt met als achterkant stof een theedoek gebruikt wat ik ooit bij Dille & Kamille hebt gekocht, helaas geen foto van gemaakt maar wel heel leuk met rode streepjes.



Het hartje op het gebreide kussentje is voor alle leuke reacties op mijn posten die ik heb mogen ontvangen op m’n blog en per mail, zo hartverwarmend! En nog leuker, ik ga nu weer heerlijk bij lezen op jullie blogs.

Een warme hartengroet van mij terug, liefs Cin

p.s., n.a.v. de vele vragen over het gehaakte patroon van de japanse hartjes zal ik proberen om er een post van te maken op mijn blog met uitleg foto's en patroon. Kan je niet wachten en zit je op het puntje van je stoel om ze te willen maken mail me dan zal ik je uitleggen hoe ik het geleerd hebt...


For the upcoming autumn and winter season I wanted to change of curtains and I search for a long time for the right fabric for a warm and cozy atmosphere. Until I was in Trieste / Italy that I saw this checkered fabric in the fabric store I was so happy then and this is what I made of it. Now I'm getting used to it because I was use of the light curtains with an embroidered text "At Home" on it, but it fits entirely in the rural country style which I love. Had to laugh at the comments of my mother who thought that she sit as well in an Italian restaurant... uuuhh do you want a slice of pizza?

And what I've also finished is this knitting work, with how could it be otherwise with hearts in it, maybe you remember it from a post on my blog from last year. This is also a special message for Sietske, she was so curious how it had become. A sweet and nice "patchwork" of leftover wool knitted cushion. I crocheted ruffles around with fabric from a towel used as back matter what I ever purchased by the store Dille & Kamille, unfortunately no pictures of it but I can tell you with very nice red stripes on it.
The heart on the knitted cushion is for all the nice comments on my posts that I receive on my blog or email, so heart warming! And even better, finally I can also read your wonderful blogs after a long time. I give you back a warm greeting from my heart, love Cin

p.s., I get many questions about the crochet pattern of the Japanese hearts I will try to make a post on my blog with pictures and explanation pattern.

zondag 25 oktober 2009

"Last goodbye of Summer 2009…part two"

Na een prachtige rit over de Plöckenpass reden we richting Slovenië om nog een lieve dame en familie presentjes te brengen…
Weet je nog dat Jodie had paard gereden in Slovenië afgelopen meivakantie? Zie je het landschap op de foto, zo heeft ze daar gereden… vind je het niet prachtig!

Om deze lieve familie nog extra daarvoor te bedanken brachten we een lekkere Edammer kaas en Hollandse souvenirtjes mee.
Jodie kon niet wachten om het paard Jackie een knuffel te geven… aangekomen (zonder afspraak) kwam de lieve dame naar buiten met haar zus om te kijken wie bij het hek stond…
Toen ze zag wie we waren werden we enorm hartelijk onthaald, helemaal geweldig!
Heerlijk vertoefden we onder de druiven die boven het terras groeiden en voordat we vertrokken maakten we nog een ronde langs de paardenstallen.
Vorige keer viel het ons op dat er een sterk vermagerd paard stond maar nu weten we ook waarom. Marco (de zoon van de lieve dame) vangt mishandelde paarden op. Het paard wat we vorige keer zagen was zo mooi opgeknapt en aangesterkt, geweldig! Mevrouw liet ons een nieuw paard zien die door de vorige eigenaar erg mishandeld was. Hij had met de teugel of zweep flink op de neus geslagen van het paard en zag er ook zo vermagerd uit. Maar wij weten dat dit paardje gelukkig gered is, fantastisch dat er zulke mensen als deze ontzettende lieve familie bestaan!



We reden nog even terug naar Trieste - Italië om onze vriend Maurizio gedag te zeggen in zijn winkel voor autoverf materialen.



En voor dit mooie en lieve meisje heb ik een kraamkadootje gemaakt. Onze vriendin Christina (mijn Italiaanse kookjuf) was inmiddels bevallen van een meisje en ze heet Matilde.
Uiteraard op z’n hollands beschuit met roze muisjes meegenomen voor Michele (papa), Christina (mama) en broertje Francesco. Ze vonden het wel lekker maar heel apart… hihihi!
Wat een heerlijk weerzien was het weer en we missen ze al weer heel erg… Dat is altijd zo moeilijk als je er bent weer het afscheid nemen van elkaar.



Op naar het strand van Kroatië…
In de middag zijn we gearriveerd op het vakantie park Lanterna vlakbij het plaatsje Porec.
Dit vakantie park is opgedeeld door een complex van appartementen, luxe hotel en camping.
Ik ben wel zo’n luxe kip en hebben we een appartement geboekt, heel keurig was het!
En wat deden we daar…, lekker relax aan het strand en snorkelen. Voor 5 jaar geleden waren we hier ook op vakantie geweest en Jodie was altijd zo druk aan het snorkelen op zoek naar deze heremietkreeftjes…en nu weer.
En wij keken heerlijk de gehele dag over zee naar mooie boten die voorbij kwamen gevaren… en dronken heerlijk Ice Coffee!



Het is ongeveer een uurtje rijden van Porec naar Trieste en zo besloten we om met een bewolkte dag een dagje te shoppen in Trieste, JOEPIE!
Na weer heerlijk een dag in de stad rond te hebben gelopen valt de avond in de haven van Trieste… prachtig!
En om een lantaarnpaal zie je dit, allemaal hangsloten met daarop twee namen van verliefde stellen.
“In de eeuwigheid verbonden”, hoop maar niet dat ze de sleutels van de hangsloten opduiken in de zee.
Maar wat is dit mooi om zo de liefde voor elkander te symboliseren!



En nu komen we eindelijk aan bij het handwerkgedeelte…
Henri heeft voordat we gingen zelfs een mooi handwerk koffer(tje) voor me gekocht, kan er niets aan doen maar deze had ik ook met teveel spulletjes gevuld hihihi… heb niet echt stil “gelegen”!
Jawel hoor, heel veel geslapen en als ik dan wakker was dan graaide ik weer in mijn handwerktas voor het strand om deze hartjes te haken, amigurumi japans haken.
Ik was op slag verliefd toen ik ze op een blog zag en wilde het ook graag leren.
Eindelijk had ik het na een dag onder de knie en was niet meer te stoppen…
En dit heb ik daar gehaakt heerlijk aan het strand…
Was nog met een stitcherie bezig maar niet afgemaakt, bewaar het maar voor volgend jaar zomer. En… er gingen nog 28 bollen wol mee, was te enthousiast bleek later hahahah. (herkent iemand dit of ben ik de enige?)
Om een Granny square blanket te haken… dit gaan jullie in een later bericht zien, ok?

En dan sluit ik nu echt de zomer af met deze zonsondergang…
Dag mooie zomer 2009, dank voor alle prachtige stralende dagen!


Een warme laatste zomer zonnestraal voor iedereen, liefs van Cindy!

After a wonderful journey over the Plöckenpass we drove towards Slovenia to meet a sweet lady and to bring this family some presents... Do you remember that Jodie had ridden on a horse in Slovenia last May holiday? Do you see the landscape in the picture, so she drove there... isn’t it wonderful! For that, we want to extra thank this sweet family and we gave a Edam cheese and typical Dutch souvenirs.Jodie could not wait to arrived for to give a hug to horse Jackie... when we finally arrived(without appointment), the sweet lady came out of the house with her sister to see who enter the gate ... When she saw who we were, we were extremely warmly welcomed, totally awesome! We sat very nice in the terrace where above the grapes grew and before we left this place we made a tour of the stables. Last time we noticed that one horse was emaciated but now we know why. Marco (son of the dear lady) take care/in about abused horses. The horse we saw last time was so beautifully refurbished and were strengthened, so great! Ms showed us a new horse who was by the previous owner very abused. He whip with the reins on the nose of the horse so badly and the horse looked also thin. But we know now that this horse is luckily saved, so great that there are such wonderful people like this family!

We were on our way to go back to Trieste - Italy, a visit for our friend Maurizio to say hello in his shop for car paint materials. And for this beautiful little girl I made a maternity gift. Our friend Christina (my Italian cooking teacher) had already given birth to a girl and her name is Matilde. We’ve taken typical Dutch maternity food for Michele (dad), Christina (mother) and brother Francesco. They thought it was very nice but also strange tasting... hihihi! What a wonderful reunion it was again and again we miss them very much ... It's always difficult when you're back to say goodbye for a long time to each other.

Up to the beach of Croatia ... In the afternoon we arrived at the holiday park Lanterna near the town of Porec. This holiday park is divided by a complex of apartments, luxury hotel and camping. I'm really a luxury “chicken” and have booked a apartment booked, it was very neat!
And what did we do there on the park..., nice relaxing on the beach and go for a swim and snorkel. For 5 years ago we were here on vacation and Jodie was always so busy to search with her snorkel under water for hermit crabs... and this vacation again. We also looked all day to the sea and also to see beautiful boats... and drink Ice Coffee.

It is about an hour drive from Porec to Trieste and so we decided to do on a cloudy day to shop in Trieste, YES! After another lovely day walk in the city the evening falls in the port of Trieste... wonderful! And to a lamppost you see this, all padlocks with two names written of loving couples.
“In eternity connected ", but I hope not that someone find the key with diving in the sea. But how lovely to symbolize the love for each other!
And now we come finally to the handcrafting section ... Before we take preparations for our holiday Henri bought me
a beautiful (little) suitecase, can not help it but I had too much stuff for handcrafting filled in it hihihi... don’t want to be that lazy! Oh yes you’re right, got very much sleep and when I awoke I grab in my handcrafting beach bag to crochet those hearts, it is Japanese crochet who named Amigurumi. I was in love when I saw them on a blog and wanted to learn crochet it. Finally after one day I had mastered and was unstoppable ... And this, I lovely crocheted it at the beach... Was still busy with a stitcherie but could not finished it, I save it for next summer. And... I also bring 28 balls of wool with me, I became to enthusiastic hahahah. (anyone recognize this or am I the only one?) I want to crochet a Granny square blanket of it... but for that you can see it in a later post, ok? And here I finally say goodbye to the summer with this sunset... Goodbye beautiful summer of 2009, thanks for all your beautiful and gleaming days!
Giving you a warm lasting summer sunbeam for everyone, love from Cindy!

"Last goodbye of Summer 2009…"

Vandaag is de klok een uurtje terug gezet.
Eindelijk kan ik weer schrijven op m’n blog… Had een week lang geen pc meer aangezet want ik had een paar dagen vrij genomen met deze herfstvakantie.
Wilde afgelopen weken dolgraag mijn lijstje afmaken met dingen wat ik wilde afronden en dat was echt heel veel. Soms moet dat gewoon…
Zo heb ik vandaag een hele dag foto collages gemaakt en kwam ik deze nog tegen van onze afgelopen vakantie in augustus.
Een laatste groet voor de prachtige zomer die we hebben gehad. Jullie zitten lekker al in herfstsferen, ik ook. Maar bij het schikken van de foto’s wil ik er nog een paar laten zien, even namijmeren…
Al heel lang wil ik dit hotel waar we hebben overnacht op de heenreis, zo prachtig en ontzettend leuk!
Onze reisbestemming was Kroatië, plaatsje Porec. We hadden geboekt voor het vakantiepark Lanterna en het was 5 jaar geleden dat we in dit plaatsje zijn geweest.
Mijn man Henri wilde graag een andere route nemen en wilde de Plöckenpass nemen om Italië dan binnen te rijden…
Op zoek naar een lekkere slaapplaats voordat we de pass namen kwamen we terecht bij dit hotel Sissy Sonnleitner.
Vriendelijk werden we ontvangen door een dame (later kwam ik erachter dat zij tevens eigenaresse is met haar moeder samen) en er was nog plaats…
M’n mond viel al open toen ze ons voorging naar de hotelkamer…
Eén en al handgewerkte dingen kwam ik tegen, tja als je zelf zo bezig bent dan vallen deze dingen meteen op! Kijk maar…


Nog mooier was onze hotelkamer op iedere deur zag ik zo’n zelfgemaakt country beertje met een handgeschilderd bordje met Welkom erop, zo leuk!
Ik denk dat ik nu maar even stil ben want dat werd ik ook toen we de kamer betreden…ooohhhh!

Nou hier konden we zeker uitrusten na een rit van 11 uur, Henri ging meteen even bijslapen want we vertrokken ’s nachts om 1 uur.
Jodie en ik wilden nog wel een drankje doen en met m’n handwerktas liepen we naar beneden… en Stefanie (de dame die ons zo vriendelijk ontving) zei dat we wel in het hofje konden zitten. En hier hebben we gezeten aan een heerlijke glas cola met … een chocolade koek uit eigen keuken (zucht) zo lekker!


Voordat we gingen was ik “verslaafd” aan hartjes haken, dus ging ik hiermee lekker verder in dit geweldige hofje…

Na een nacht heerlijk geslapen te hebben komen we aan bij het ontbijt. Ook hier vertel ik er maar niets meer bij, je ziet het aan de foto’s…

Was ik er nog maar en het liefst wilde ik er nog een paar dagen vertoeven.
Als dat nog niet alles was had ik de dag ervoor een bordje gezien in een haag met erop geschreven: Zum Cottagegarten…
Alsof het zo moet zijn en ik maakte na het ontbijtje nog een rondje in de tuin en wat daarachter was… weer zo’n heerlijke verrassing!

En toen viel het puzzelstukje, in dit hotel kan je ook kookworkshops volgen en alles komt uit eigen tuin. Verser kan het niet, wat heerlijk! De keuken is voor een gedeelte open en aan de wand hangen heerlijke recepten, volgens mij van de gasten die er zijn geweest.
Ook de omgeving rond dit hotel is zo leuk en vooral prachtig. Stefanie vertelde ons dat er in de omgeving ook kruiden te vinden zijn en raad eens wat ze heeft ook een blog en de naam van haar blog is wasserwald. Zoveel leuks daar zoals een mooi ski- en wandelgebied, spa en … teveel om op te noemen.
Heb je interesse ga dan naar de website van dit Landhuis/hotel en restaurant Sissy Sonleitner. (klik op de naam) Wij weten het voor de volgende keer, wij komen zeker hier nog eens terug!

Op naar het vervolg van onze reis een bezoekje aan Slovenië…

Today we put back one hour on the clock for Winter time. Finally I can write again on my blog ... I had taken a few days off from work for this autumn holiday. I wanted to finish my list of things to do that I wanted to complete and that list was so much. So today I spent the whole day for making photo collages, also these photo’s from our recent vacation in August. A final salute to the wonderful summer we have had.
Everybody is all setting in Autumn spheres, also I do. But arranging the pictures, I wanted it so much to show a few of them… For a long time I want to write about this hotel where we stayed on the outward journey, so beautiful and incredibly fun! Our destination was Croatia, town of Porec. We had booked for an apartment on a holiday park which named Lanterna and it was 5 years ago we have been in this town. My husband Henri wanted to take a different route, he would like to drive over the Plöckenpass and cross there the border of Italy. Before we took the pass we search for a place to stay and where we can sleep, so we found this hotel Sissy Sonnleitner. We were kindly received by one lady (later I read that she is also co-owner with her mother) and there was still a room for us to stay the night over. My mouth falls open when we were on our way to our hotel room.I saw in the halls only handcrafted things, well when you are self so creative with handcrafting you noticed these things immediately! Look...

Even better was our hotel room on any door I saw some homemade country bear with a hand painted sign with Welcome on it, so nice! Now I want to stay quit with writing because I become also quit when we enter the room… OOOOHHHHH!
Well here we could certainly relax after a ride of 11 hours, Henri want to sleep immediately because we left at one o’clock in the night. Jodie and I still wanted a drink and so we walked downstairs with my handcrafting bag under my arm... and Stefanie (the lady who received us kindly) said that we can sit in the courtyard. And here we sat with a delicious glass of Coca Cola with a homemade cooking chocolate cake(sigh)… so delicious! Before we went on our journey I was "addicted" to crochet hearts, so I was enjoying so much to crochet those hearts in this in the beautiful courtyard of the hotel...
After a good night's sleep we go to the breakfast room.
Again I tell you nothing, you can see it in the pictures ...
Oooh I wish that I was still there and to spend a few more days.I read a sign the day before in a hedge of the courtyard with the following text written on it: “To the Cottage Garden…” As if it should be so and after breakfast I made another round in the garden and what was behind it... just another wonderful surprise!

Then I now what this hotel can offer you. Follow cooking workshops and for the ingredients they pick it fresh from the garden, what a joy! The kitchen is open for a small part and of the wall there were hanging delicious recipes, I think of the guests who have been there. The area around this hotel is also great for to do things and especially beautiful. Stefanie told us that you can find herbs in the area of the dolomites mountains and guess what she also had a blog wich named wasserwald
.
It is also a ski- and hiking area, much spa/wellness and… too many to mention.
If you are interested go to the website of this country house hotel and restaurant Sissy Sonnleitner. (click on the name)
We know the next time, we will definitely come back here! Up to the rest of our trip, a visit to Slovenia ...

zondag 4 oktober 2009

"4 October 2009, Day for the animals"

Vandaag is het wereld dierendag, een goed moment om over onze gevonden katje Siepie te schrijven.
Siepie is 2 weken geleden door mijn dochter gevonden langs een drukke weg in de berm.
“Mam heb een kitten gevonden mag ik ‘m meenemen naar huis, ze is zo tam en heel lief” belde ze me.
Maar ik verstond kip hihi.., dus ik vroeg “pikt ze je niet dan” en al denkend dacht ik o jee, kan ik de schuur verbouwen etc. etc.
Waarop ze zei “Mam een kat kan toch niet pikken, mag ik haar alsjeblieft meenemen is zo zielig”. Ze had eerst bij een huis aangebeld maar mevrouw wist niet van wie dit katje was. Bij een vriendinnetje had ze een doos opgehaald en zo op de fiets nam ze haar mee.
Inmiddels waren Henri en ik thuis gekomen van ons werk en waren samen al druk om het eten voor te bereiden en daar kwam ze thuis.
“Aaaaahhh” riepen we het uit, “Wat een schatje”! Jodie glunderde al helemaal.
“Mag ik haar alsjeblieft houden Mam?”…
Maar ik moest daar echt 10x over nadenken, opvangen is geen probleem maar na de dood van Rosso (zie bericht) heb ik daar zoveel moeite mee. Had er zoveel verdriet van en ik heb nog een hele lieve oude “oma” kat van 17 jaar oud, doof en tandloos en weet niet of zij haar wel zal accepteren.



Voordat ze al wandelend door ons huis liep zei ik tegen Jodie dat ik haar eerst wilde nakijken op vlooitjes en andere ongediertes…
Op het moment dat ik haar vacht opzij schoof zag ik het al krioelen van de vlooitjes, bah!
M’n man en ik begonnen meteen te kammen maar was onbegonnen werk, inmiddels hing ik al aan de telefoon met de dierenbescherming want ik kan haar niet houden met al die springende beestjes op haar lijfje.
Evelien van de dierenbescherming vertelde me dat ze pas ’s avonds word opgehaald en ik vond dat zo vreselijk omdat ik haar dan buiten moest houden.
Het was 10 minuten voor 6 en Jodie sprong op haar fiets om kattenshampoo te kopen bij de dierenwinkel terug gekomen hebben we haar 2x gewassen en gauw een pipet toegediend om de vlooitjes te doden.
En al lekker drogend zat ze heerlijk te dutten, ik kon het niet over m’n hart krijgen om haar te laten ophalen.

Dus had ik weer gebeld om dit schattige beestje op te vangen voor 2 weken of totdat de rechtmatige eigenaar zich meld. Maar na 2 weken mochten wij haar eventueel houden als onze oude kat haar ook accepteer vertelde Evelien.
’s Avonds zagen we dat de pipet zijn werk al had gedaan we konden de vlooitjes er zo af halen, wel meer dan 80 hebben we geteld! Vreselijk wat moet dit beestje een jeuk hebben gehad. Ze nieste ook heel erg. Dus ik besloot om met haar naar de dierenarts te gaan.
“Och mevrouw, u hebt ook altijd wat bijzonders…” zei hij tegen mij, ik fronste mijn wenkbrauwen. “Tja”, zei ik “kan dit beestje toch niet naar het asiel brengen”.
Maar hij bedoelde het niet zo en zei zoiets vriendelijks tegen me, “nee, u hebt gewoon zo’n goed en mooi hart voor dieren” en werd er helemaal verlegen van. Hij kende me al hahah… ik en beestjes is soms TE, als je begrijpt wat ik bedoel. Als ik een merel of een egeltje of duif kan redden dan breng ik ze altijd weg naar de dierenbescherming of dierenarts.
“Ik hoop echt voor u dat er niemand komt voor dit beestje, ze zal het zo goed krijgen bij u” zei de dierenarts en assistente zo lief tegen mij.



Inmiddels is ze nu al 2 weken en mag ze dus officieel bij ons blijven en ze is helemaal opgeknapt, we hebben haar Siepie genoemd. Wij allemaal zijn dolblij met ons nieuw gezinslid en ook Donna als ze in een goede bui is.

Ben ook zo blij dat er een dierenbescherming is en mensen zoals Evelien die als vrijwilliger werken. Kan er zo moeilijk tegen hoe mensen op de wereld soms zo vreselijk en wreed omgaan met dieren, word er zo boos om en verdrietig. Ik kan en wil dat vooral niet begrijpen en vraag altijd af waarom?
Dus als ik een beestje kan redden van de dood of van de pijn dan probeer ik mijn uiterste best er voor te doen. Soms lachen mensen me uit als ik de auto aan de kant zet om een koppeltje eenden of andere beestjes van de rijbaan af te halen. Dan denk ik toe maar hoor lach maar.
Ik weet dat ze dan weer gered zijn en dat ze weer lekker de vrije natuur in kunnen… en dat stelt me dan weer gerust in mijn hart.
Hoop dat niet alleen met deze dag maar iedere dag dat er veel mensen zijn om hulpeloze, mishandelde, vergeten dieren te redden, zodat zij ook net zo vrij mogen leven als ons.

Al is het er maar één…, heb liefde voor dieren en voor elkaar!

Ons buurvrouwtje "Poes" heeft bij ons in de tuin ook een heel leuk onderkomen gevonden...hihi
Our neighborcat "Puss" has also find in our garden a very nice accommodation...hihi

Liefs Cindy


Today is World Animal Day, a good moment to write about the cat Siepie. My daughter found Siepie 2 weeks ago along a busy road. "Mom,I have found a kitten can I bring it home, she is so tame and very sweet", she called me. But I understand chicken .. hihi, so I asked "did the chicken not pick you” and I'm already thinking whoops, can I rebuild the barn etc. etc. Where upon she said "Mom it is a cat and can not pick, may I please take her she is so piteous. She had first rung at a house but the Mrs. did not know from who this kitten was.
From a friend she had collected a box for this little cat, put it on the backside of her bike and so she took her home. Meanwhile, Henri and I returned from our work together and were already busy to prepare the dinner and then Jodie came home. "Aaaahhh" we cried out, "What a sweetheart"! Jodie was already smiling. "Can I please keep her Mom?" ... But I had to think about it really for 10 times, for take in is no problem but after the death of Rosso (see post) I still have so much grieve. And I have a very sweet old granny "cat of 17 years old, deaf and toothless and does not know whether she will accept her.


Before this little cat walk through our house I said to Jodie that I wanted to check on her first from fleas and other vermin... At the moment I pushed aside her coat I saw all the swarm of fleas, yek! My husband and I immediately began to comb it was hopeless, in the meanwhile I hang on the phone with the serve of animal protection because I can not take this little cat in our house with all those creatures jumping on her body. Evelien of the animal protection she told me that they will come in the evening to pick her up and I felt so terrible that I had to keep this little cat outside of our house. It was 10 minutes for 6 o’clock, Jodie jumped on her bike to buy shampoo for cats in the pet store. When she came back we washed her 2 times and quickly I gave her a pipette for to terminate all the fleas. When she get dry she want to take a nap, I could not get over my heart to let her pick her up by the serve of the animal protection. So I called again for this cute creature to take her in for 2 weeks or until the rightful owner showed up. But Evelien told me after 2 weeks we could possibly keep her if our old cat also accept her. At night we saw that the pipette had done his work so we could pick all the fleas off her coat, we have count more than 80 of those fleas! Terrible as this creature must have had an itch. She also sneezed a lot. So I decided to take her to the vet. "Oh Madam, you have always something special ..." he said to me, I frowned my eyebrows. "Well," I said "this creature I can not bring her to the animal shelters". But he meant it friendly and said to me, 'No, you just have a good heart for animals "and I was totally getting embarrassed. He knew me though ... hahah I have a lot with animals sometimes too much, if you know what I mean. If I can rescue a a blackbird or a hedgehog or pigeon, I bring it always to the vet or the serve of animal protection. "I really hope for you that nobody comes to take this lovely creature, she is so well at your" said the veterinarian and assistant so sweet to me.

Now she is already 2 weeks at our home and formally with us and she has been fully recover, we have called her Siepie. We are all thrilled with our new family member and also Donna when she is in a good mood.

I'm so glad that there is an serve for animal protection and people like Evelien as volunteer for this work.
I can not deal with people in the world who treat the animals so terribly cruel and hard, I get very angry and have grieve about it.
I can not understand and don’t want it fur understanding and I ask always why? So if I can save a creature of the death or the pain I try my best to rescue it. Sometimes people laugh at me when I turn the car on the side for a couple of ducks or other creatures to pick them of the road. Then I think yes laugh about me but I know they are saved again and that they can enjoy in the free nature... and then I shall feel calmness in my heart. Hope that not only this day but every day that there are many people help to rescue those helpless, abused and forgotten animals, so they may live as free as us.


If it is only just one..., have love for animals and for each other!

Love Cindy
Related Posts with Thumbnails