"We are the Champions..."

Dag allemaal, eindelijk ben ik weer op mijn blog te vinden na een paar drukke en spannende weken…
Zoals je hebt gelezen hebben wij meegedaan aan de clubkampioenschap mix dubbel tennis.
Je zal het niet geloven maar na een onverwachte wending zijn we clubkampioenen geworden!
Na 3 wedstrijden gespeeld te hebben waren we uitgeschakeld.
Zoals je hebt kunnen lezen had ik afgezworen om nooit meer met m’n man een wedstrijd tennis te spelen. Mede door de “tussentijdse aanwijzingen” en (afbouwende) kritiek hahaha die we naar elkaar hebben, geloof me dit gaat erop!
Dus na de laatste wedstrijd gespeeld te hebben tegen Scarlet en Coen was ik zo blij dat dit gebeuren voorbij was pfff… wilde al deze vredesduiven inzetten wat ik aan het quilten ben hahaha!

Dat had ik echter niet hardop moeten zeggen want een dag later belde Coen van de TC (technische commissie) ons op om te vertellen dat het paar uit onze poule wat de halve finale had bereikt ziek zijn geworden.
Dit betekende dat wij het volgend paar waren uit de poule wat doorging voor de halve finale!
Ik stond helemaal paf en Henri kwam niet meer bij van het lachen… we waren Lucky losers.
Vrijdagavond om 21:30uur speelden we de halve finale tegen Peter en Helga Nel.
Weer ontzettend zenuwachtig als ik was maar met de gedachte om lekker vrij te spelen hebben we, ik kan wel zeggen voor ons doen grandioos gespeeld, de halve finale gewonnen en zeker niet kado gekregen!
Dit was werkelijk feest voor ons en had zelfs de winnende punt geslagen, was er niet eens mee bezig want tel nooit hahahaha.. waarop mijn man het uitgilde dat we door waren naar de finale. Om 23:45uur liepen we naar de kantine om dit gebeuren te vieren met een paar glazen heerlijke rosé, m’n handen trilden van alle zenuwen. Veel gelachen en was echt in de 7e hemel ben nog nooit zover gekomen. Ook met Helga heerlijk nagekletst over onze mannen, we hebben dezelfde verhalen van ze na een gespeelde wedstrijd. Het luide geluid (getjilp) wat ze beiden maakten als je een bal in het net slaat of een tussendoor lesje van hoe je moet slaan pfff… en wij maar roepen “we doen alleen ons best”! Maar eerlijk is eerlijk na al het gekibbel is het goedmaken weer zo leuk J!

De volgende dag (zaterdag 27 september) stonden we in de finale om 13:30uur en wat zo leuk was hier kwamen we Scarlet en Coen weer tegen.

Onze "tegenstanders Scarlet en Coen"

Met fantastisch zonnig weer en 18 graden hebben we de finale gespeeld. Na de 1e set verloren te hebben op tiebreak (ook nog goed teruggekomen van een 5-2 achterstand) door naar 2e set, Henri gaat serveren.
Stond al een hele tijd te wachten wanneer hij de bal ging serveren waarop Coen zei het gaat nog een tijdje duren want hij gaat z’n shirt uitdoen…
Raad eens wat heeft er een vogel op z’n kop gescheten hahaha…, gelukkig had hij een pet op maar het was zo veel dat zijn hele shirt er ook onder zat hahaha.
Na deze bal geserveerd te hebben waar Coen in de rally een bal wilde “halen” plots stopte met lopen… waarop hij riep “het is over jongens, heb m’n hamstring gescheurd”!
Vreselijk, dat moet zo zeer doen… hij kon het spel helaas niet meer samen uitspelen met Scarlet.
Wij werden hierdoor dus clubkampioenen, voor ons niet echt de wedstrijd gespeeld natuurlijk. En we hopen deze nog eens een keer over te doen.
Op naar de prijsuitreiking…en schrijf ik Henri stiekum in voor een cursus uuhhhh quilten, borduren? hihihi…

De prijsuitreiking... En het goedmaken, zo leuk...!

Arno onze "oude tenniscoach" en tevens vriendje van Juliette, let op kwam alleen na de finale... ons aanmoedigen? of feliciteren hahahah...

Juliette als trouwe supportster, kwam bij iedere wedstrijd ons aanmoedigen en Gido die deze leuke foto's heeft gemaakt voor het verslag van mijn blog.

Hello everybody, finally I am back again on my blog after a few exciting and busy weeks…
You shall not believe this but my husband and I are club champions tennis! In dutch I wrote the whole report but it is too much to translate this in English.
We were Lucky losers for to play the half final, this was our best game we ever played with each other. In the final the man opponent must give up the game because he tear a muscle in his leg. So we become the club champions, unfortunately on this way.
Forward to the ceremony of prize giving…and now I am seeking for a course to sign up my husband like uuuhhh… Quilting or embroidery? Just as what he did in secret to sign us up for the club championship…hihihi.