"4 October 2009, Day for the animals"

Vandaag is het wereld dierendag, een goed moment om over onze gevonden katje Siepie te schrijven.
Siepie is 2 weken geleden door mijn dochter gevonden langs een drukke weg in de berm.
“Mam heb een kitten gevonden mag ik ‘m meenemen naar huis, ze is zo tam en heel lief” belde ze me.
Maar ik verstond kip hihi.., dus ik vroeg “pikt ze je niet dan” en al denkend dacht ik o jee, kan ik de schuur verbouwen etc. etc.
Waarop ze zei “Mam een kat kan toch niet pikken, mag ik haar alsjeblieft meenemen is zo zielig”. Ze had eerst bij een huis aangebeld maar mevrouw wist niet van wie dit katje was. Bij een vriendinnetje had ze een doos opgehaald en zo op de fiets nam ze haar mee.
Inmiddels waren Henri en ik thuis gekomen van ons werk en waren samen al druk om het eten voor te bereiden en daar kwam ze thuis.
“Aaaaahhh” riepen we het uit, “Wat een schatje”! Jodie glunderde al helemaal.
“Mag ik haar alsjeblieft houden Mam?”…
Maar ik moest daar echt 10x over nadenken, opvangen is geen probleem maar na de dood van Rosso (zie bericht) heb ik daar zoveel moeite mee. Had er zoveel verdriet van en ik heb nog een hele lieve oude “oma” kat van 17 jaar oud, doof en tandloos en weet niet of zij haar wel zal accepteren.

Voordat ze al wandelend door ons huis liep zei ik tegen Jodie dat ik haar eerst wilde nakijken op vlooitjes en andere ongediertes…
Op het moment dat ik haar vacht opzij schoof zag ik het al krioelen van de vlooitjes, bah!
M’n man en ik begonnen meteen te kammen maar was onbegonnen werk, inmiddels hing ik al aan de telefoon met de dierenbescherming want ik kan haar niet houden met al die springende beestjes op haar lijfje.
Evelien van de dierenbescherming vertelde me dat ze pas ’s avonds word opgehaald en ik vond dat zo vreselijk omdat ik haar dan buiten moest houden.
Het was 10 minuten voor 6 en Jodie sprong op haar fiets om kattenshampoo te kopen bij de dierenwinkel terug gekomen hebben we haar 2x gewassen en gauw een pipet toegediend om de vlooitjes te doden.
En al lekker drogend zat ze heerlijk te dutten, ik kon het niet over m’n hart krijgen om haar te laten ophalen.

Dus had ik weer gebeld om dit schattige beestje op te vangen voor 2 weken of totdat de rechtmatige eigenaar zich meld. Maar na 2 weken mochten wij haar eventueel houden als onze oude kat haar ook accepteer vertelde Evelien.
’s Avonds zagen we dat de pipet zijn werk al had gedaan we konden de vlooitjes er zo af halen, wel meer dan 80 hebben we geteld! Vreselijk wat moet dit beestje een jeuk hebben gehad. Ze nieste ook heel erg. Dus ik besloot om met haar naar de dierenarts te gaan.
“Och mevrouw, u hebt ook altijd wat bijzonders…” zei hij tegen mij, ik fronste mijn wenkbrauwen. “Tja”, zei ik “kan dit beestje toch niet naar het asiel brengen”.
Maar hij bedoelde het niet zo en zei zoiets vriendelijks tegen me, “nee, u hebt gewoon zo’n goed en mooi hart voor dieren” en werd er helemaal verlegen van. Hij kende me al hahah… ik en beestjes is soms TE, als je begrijpt wat ik bedoel. Als ik een merel of een egeltje of duif kan redden dan breng ik ze altijd weg naar de dierenbescherming of dierenarts.
“Ik hoop echt voor u dat er niemand komt voor dit beestje, ze zal het zo goed krijgen bij u” zei de dierenarts en assistente zo lief tegen mij.

Inmiddels is ze nu al 2 weken en mag ze dus officieel bij ons blijven en ze is helemaal opgeknapt, we hebben haar Siepie genoemd. Wij allemaal zijn dolblij met ons nieuw gezinslid en ook Donna als ze in een goede bui is.

Ben ook zo blij dat er een dierenbescherming is en mensen zoals Evelien die als vrijwilliger werken. Kan er zo moeilijk tegen hoe mensen op de wereld soms zo vreselijk en wreed omgaan met dieren, word er zo boos om en verdrietig. Ik kan en wil dat vooral niet begrijpen en vraag altijd af waarom?
Dus als ik een beestje kan redden van de dood of van de pijn dan probeer ik mijn uiterste best er voor te doen. Soms lachen mensen me uit als ik de auto aan de kant zet om een koppeltje eenden of andere beestjes van de rijbaan af te halen. Dan denk ik toe maar hoor lach maar.
Ik weet dat ze dan weer gered zijn en dat ze weer lekker de vrije natuur in kunnen… en dat stelt me dan weer gerust in mijn hart.
Hoop dat niet alleen met deze dag maar iedere dag dat er veel mensen zijn om hulpeloze, mishandelde, vergeten dieren te redden, zodat zij ook net zo vrij mogen leven als ons.

Al is het er maar één…, heb liefde voor dieren en voor elkaar!

Ons buurvrouwtje "Poes" heeft bij ons in de tuin ook een heel leuk onderkomen gevonden...hihi
Our neighborcat "Puss" has also find in our garden a very nice accommodation...hihi

Liefs Cindy

Today is World Animal Day, a good moment to write about the cat Siepie. My daughter found Siepie 2 weeks ago along a busy road. "Mom,I have found a kitten can I bring it home, she is so tame and very sweet", she called me. But I understand chicken .. hihi, so I asked "did the chicken not pick you” and I'm already thinking whoops, can I rebuild the barn etc. etc. Where upon she said "Mom it is a cat and can not pick, may I please take her she is so piteous. She had first rung at a house but the Mrs. did not know from who this kitten was.
From a friend she had collected a box for this little cat, put it on the backside of her bike and so she took her home. Meanwhile, Henri and I returned from our work together and were already busy to prepare the dinner and then Jodie came home. "Aaaahhh" we cried out, "What a sweetheart"! Jodie was already smiling. "Can I please keep her Mom?" ... But I had to think about it really for 10 times, for take in is no problem but after the death of Rosso (see post) I still have so much grieve. And I have a very sweet old granny "cat of 17 years old, deaf and toothless and does not know whether she will accept her.

Before this little cat walk through our house I said to Jodie that I wanted to check on her first from fleas and other vermin... At the moment I pushed aside her coat I saw all the swarm of fleas, yek! My husband and I immediately began to comb it was hopeless, in the meanwhile I hang on the phone with the serve of animal protection because I can not take this little cat in our house with all those creatures jumping on her body. Evelien of the animal protection she told me that they will come in the evening to pick her up and I felt so terrible that I had to keep this little cat outside of our house. It was 10 minutes for 6 o’clock, Jodie jumped on her bike to buy shampoo for cats in the pet store. When she came back we washed her 2 times and quickly I gave her a pipette for to terminate all the fleas. When she get dry she want to take a nap, I could not get over my heart to let her pick her up by the serve of the animal protection. So I called again for this cute creature to take her in for 2 weeks or until the rightful owner showed up. But Evelien told me after 2 weeks we could possibly keep her if our old cat also accept her. At night we saw that the pipette had done his work so we could pick all the fleas off her coat, we have count more than 80 of those fleas! Terrible as this creature must have had an itch. She also sneezed a lot. So I decided to take her to the vet. "Oh Madam, you have always something special ..." he said to me, I frowned my eyebrows. "Well," I said "this creature I can not bring her to the animal shelters". But he meant it friendly and said to me, 'No, you just have a good heart for animals "and I was totally getting embarrassed. He knew me though ... hahah I have a lot with animals sometimes too much, if you know what I mean. If I can rescue a a blackbird or a hedgehog or pigeon, I bring it always to the vet or the serve of animal protection. "I really hope for you that nobody comes to take this lovely creature, she is so well at your" said the veterinarian and assistant so sweet to me.

Now she is already 2 weeks at our home and formally with us and she has been fully recover, we have called her Siepie. We are all thrilled with our new family member and also Donna when she is in a good mood.

I'm so glad that there is an serve for animal protection and people like Evelien as volunteer for this work.
I can not deal with people in the world who treat the animals so terribly cruel and hard, I get very angry and have grieve about it.
I can not understand and don’t want it fur understanding and I ask always why? So if I can save a creature of the death or the pain I try my best to rescue it. Sometimes people laugh at me when I turn the car on the side for a couple of ducks or other creatures to pick them of the road. Then I think yes laugh about me but I know they are saved again and that they can enjoy in the free nature... and then I shall feel calmness in my heart. Hope that not only this day but every day that there are many people help to rescue those helpless, abused and forgotten animals, so they may live as free as us.

If it is only just one..., have love for animals and for each other!

Love Cindy